Terug in NL

Na een relatief korte terugvlucht zonder problemen is iedereen inmiddels weer thuis...
Cees had nog wel wat problemen in St. Louis bij de douane maar mocht gelukkig mee naar Detroit.
Een onvergetelijke reis hebben we gehad!
Nu lekker allemaal uitrusten en alles nog even goed beseffen, het was geweldig!
Iedereen bedankt voor het volgen van onze blog!

Groetjes van Watts Up!

Saint-Louis 2013

Eindfeest!!!

Om 18:00 al naar het eindfeest gegaan in het Science Centre. Oer saai toen we binnen kwamen en het was allemaal een beetje awkward. Er was ook een DJ met muziek in een aparte ruimte. Naar mate de avond vorderde werd het steeds leuker/drukker/gezelliger. Er waren allemaal FIRST jongens en meisjes. Arjan had de tijd van z'n leven, door met 2 hoela hoep meisjes te dansen. Of dit de bedoeling was en gewaardeerd werd weten we niet, maar Watts Up lag helemaal in een deuk. Steeds werden er kringen gemaakt voor een zogenaamde 'dance-battle' wat altijd eindigde in een geslaagde moshpit :). We zitten nu allemaal in het hotel, tas inpakken, want morgen gaan we weer naar huis... HUILEN!
#christina

Prijsuitreiking

Vandaag was de laatste officiële World Championship dag. Vandaag waren alle finale's van de FTC/FRC en de prijsuitreiking. We hebben rustig in groepjes ontbeten. Vervolgens zijn we voor de laatste keer naar het Edward Jones Stadium gegaan. Eenmaal aangekomen zijn we gaan kijken naar de FTC halve finales, en finales. Wat een ongelooflijke mooie robots, met monsterscores waar niemand tegen op kan. Eerlijk is eerlijk, hier van kunnen wij gewoon niet winnen. Na de FTC finale zijn we met z'n alle de PIT gaan afbreken (letterlijk) en alles opgeruimd. We zijn ook nog even langs onze chicks geweest van het hotel maar ze waren niet in hun PIT. Misschien is dat maar goed ook. Na het afbreken van de PIT keken we met ze alle naar de FRC. Althans, dat dachten we, want het was alleen maar praten praten praten... SAAAAI!! We besloten om maar te gaan lunchen en zijn lekker sandwiches gaan eten. (De grote sandwiches zijn 12 inch!!!) Na de lunch liepen we weer terug voor de prijsuitreiking. We moesten een kwartiertje wachten en daarna begon de uitreiking. Een grote zaal, waar ook de openeningsceremonie was, vol met alle 128 teams van FTC. Heeel stiekem hoopte we nog dat we de motivation award zouden winnen maar dat was helaas niet zo. Als je kijkt naar wat de Amerikaanse teams doen is het terecht dat zij in de prijzen vallen. Toch zijn wij het team die de meeste prijzen hebben gekregen. We zetten ze even op een rijtje:
- gezelligste-team-award
- leukste-outfit-award
- leukste-opblaasbank-award
- beste-dremelgod-award
- meeste-buttons-award
- meest-lakse-team-award
- award-voor-de-minste-awards
- award-voor-het-team-dat-zich-het-meest-moet-schamen-maar-dat-niet-doet
- award-voor-zeuren-om-een-award
- award-voor-team-met-slechtste-connectie
- award-voor-verpesten-van-de-laatste-wedstrijd-met-fanatieke-alliantie
- award-voor-de-binnenkant
- award-voor-best-opgeruimde-lokaal
- award-voor-coach-zonder-haar
- award-voor-meest-homoseksueel-uitziende-hetero-seksuele
- award-voor-spaghetti-bedrading
- award-voor-meest-zelfbedachte-awards
- award-voor-beste-ghetto-muziek #swag
- award-voor-grootste-hosselaars
- award-voor-chicks-op-de-kamer-award
- award-voor-sexy-kontje-award
- de-om-2uur-'s nachts-sportschool-award
- de-stuur-een-FRC-team-naar-huis-award
- een-kom-maar-nooit-meer-naar-het-worldfestival-award
- een-award-voor-wie-stemt-er-award-uit-het-team-award
- award-voor-handjes-in-de-lucht
- de-award-voor-de-indiërs

Wedstrijddag 2

Wat een pech vandaag...

Helaas slaagden we er vandaag niet in onze hopen van gister waar te maken, namelijk 2 wedstrijden winnen en zeker zijn van de halve finales. Dit werd meteen duidelijk tijdens de 1e match, toen we door connectie falen aan onze kant niet konden rijden. Een ander iets was dat in onze ogen een overtreding was begaan van de tegenstanders die onze alliantie om duwde en zo dus zorgde dat zij niet konden rijden. Ook was de scheids redelijk chagrijnig omdat we in autonoom tegen de zijkant aanreden en daardoor een ring van de tegenstanders, zonder dat wij de ringen of dispenser van hun aanraakte er af viel. Hier was voor ons toen dus al duidelijk dat een plekje in de volgende ronde er niet meer in zat. Desondanks dat we verloren bleven we vrolijk, want wat een ervaring is dit hele gebeuren. Elke wedstrijd weer gaan we met plezier er tegen aan!

Iedereen ziet hier ook dat we een leuk team zijn, het leek wel alsof we zonder wedstrijd stress alleen maar meer lol hadden, lekker ballonnen naar de Patronum Bots gooien, de FRC afstruinen opzoek naar nieuwe buttons voor Tijn's outfit, leuk inschrijven voor scholarships waar we totaal niet voor in aanmerking komen, we doen het allemaal. Maar we kunnen dus volgend jaar op Yale, de University of Florida, en diverse andere universiteiten beginnen, allemaal gesponsort door het Amerikaanse Leger, waar we na onze studie meteen aan een vier-jarige baan mogen beginnen, hartstikke leuk, vooral het leuke poppetje dat we aan dit praatje over hielden. Toen moesten we onze tweede wedstrijd spelen, gezellig in de que ballonnen geven aan gestreste of teleurgestelde teams, met daarop gemixte reacties. Hierbij was het weer, is het niet de connectie dan doen onze motoren weer vreemd. En in een herhaling van vorige wedstrijd werd weer onze alliantie omgeduwd, die daarbij denken we flinke schade kreeg. Daarna zijn we op de foto gegaan met de Nederlandse FLL en FRC teams.

Baseball Cardinals!

Ondanks dat we uit het toernooi liggen is de reis zeker nog niet over! We zijn vandaag rond 5 uur door Saint Louis gaan lopen. Eerst richting de Arch, en in de avond zouden we naar een baseball wedstrijd van de Cardinals gaan! Eenmaal aangekomen bij de Arch konden we niet meer omhoog, omdat ze gingen sluiten. Helaas, maar we hebben de Arch wel gezien.

Daarna gingen we naar de baseball wedstrijd van het plaatselijk team uit Saint-Louis, de Cardinals. Een super groot stadion, met bijna alleen maar Cardinals supporters. We kwamen keurig optijd aan, en in 1 van de eerste slagen was al gelijk een homo-run. De Cardinals waren duidelijk beter dus dat was erg leuk. Ook een leuke ervaring om mee te maken de sfeer erom heen (hotdogs, publiek, verkopers, shop). We hebben genoten van het reusachtige stadion, en zijn iets voor het einde weg te gaan om de moshpit te verkomen, want anders zou Cees iedereen in elkaar slaan. Morgen gaan we nog leuk de finale's kijken en de PIT afbouwen, en in de avond gaan we HELEMAAL LOS op het eindfeest wat tot 21:30 duurt!!! (we zullen wel kapot zijn zondag). tot morgen!

Floor terug in NL

Hallo allemaal,

Ik ben net na een prima vlucht geland op schiphol. De aansluiting op Mineapolis haalde ik natuurlijk inclusief flink rennen maar NET en mijn vlucht op Mineapolis uit St. Louis was nog gewoon op tijd ook.
Ik ben ongeschonden door de douane. Natuurlijk was in St. Louis mijn koffer te zwaar en volgens de DELTA medewerker moest ik $278 bijbetalen. Ik heb toen 12 TETRIXmotoren en 20 servos en een hele stapel TETRIX overgeheveld naar mijn handbagage. Gevolg: een loodzware rugzak die op knappen staat van de motoren en dus 3x door de röntgen bij security. De beveiligingsmedewerker keek me uiteindelijk meewarig aan en ik zei dus maar: "I'm done building robots and want to go home". Ze moest wel lachen en ik mocht door. Gelukkig heb ik zojuist bijna de hele vlucht geslapen, dus mensen naast me konden me ook geen rare voorstellen doen.
Net op schiphol pas gelezen hoe het team een FRC-meisjes- team heeft weten te verleiden tot een bezoekje. Dat is Climax 2 jaar geleden niet gelukt! Om ze dan binnen 15 minuten door Arjan weer weg te laten jagen is natuurlijk echt pestgedrag, dat ga ik meteen aan DAL melden!

Avond-party

Na deze leuke wedstrijddag had het team aardig wat honger.
We zijn met onze bus downtown St. Louis gegaan om een hapje te eten.
Al vrij snel kwamen we aan bij een pizzeria waar we vervolgens anderhalf uur moesten wachten op een (te vette) pizza. Toch was het een gezellig diner, en we zijn daarna weer terug naar de auto gelopen om naar het hotel te gaan. Eenmaal aangekomen in het hotel gingen we naar onze kamer op de 3e verdieping. Toevallig zit in de kamer naast ons een meisjes team van de FRC. Als grapje nodigde Quinten ze uit in onze hotel kamer, maar tot onze verbazing kwam ze echt. Daar zaten we dan, in onze hotel kamer met 7 niet al te knappe meisjes die roken naar stink-voeten. We draaide ons favoriete nummer 'Celebrations' en hebben zo'n kwartier met ze gepraat. Gaaap... saaie mensen. Gelukkig kwam Arjan al gauw met: 'you do not have to go to your own room?'. Uiteindelijk gingen ze terug naar hun eigen kamer, en werden betrapt door hun coaches. Dit was voor ons puur genieten, want de coaches waren boos op ze, en dreigde tegen ons de beveiliging te bellen. Dit maakte ons echter niet uit, want de beveiliging was 1 security, en wij met zn 5en dus we waren met meer. We konden hm aan. De meisjes moesten voor straf op de gang zitten, en hun ouders werden gebeld. Watts Up kwam niet meer bij!