Terug in NL

Na een relatief korte terugvlucht zonder problemen is iedereen inmiddels weer thuis...
Cees had nog wel wat problemen in St. Louis bij de douane maar mocht gelukkig mee naar Detroit.
Een onvergetelijke reis hebben we gehad!
Nu lekker allemaal uitrusten en alles nog even goed beseffen, het was geweldig!
Iedereen bedankt voor het volgen van onze blog!

Groetjes van Watts Up!

Saint-Louis 2013

Eindfeest!!!

Om 18:00 al naar het eindfeest gegaan in het Science Centre. Oer saai toen we binnen kwamen en het was allemaal een beetje awkward. Er was ook een DJ met muziek in een aparte ruimte. Naar mate de avond vorderde werd het steeds leuker/drukker/gezelliger. Er waren allemaal FIRST jongens en meisjes. Arjan had de tijd van z'n leven, door met 2 hoela hoep meisjes te dansen. Of dit de bedoeling was en gewaardeerd werd weten we niet, maar Watts Up lag helemaal in een deuk. Steeds werden er kringen gemaakt voor een zogenaamde 'dance-battle' wat altijd eindigde in een geslaagde moshpit :). We zitten nu allemaal in het hotel, tas inpakken, want morgen gaan we weer naar huis... HUILEN!
#christina

Prijsuitreiking

Vandaag was de laatste officiële World Championship dag. Vandaag waren alle finale's van de FTC/FRC en de prijsuitreiking. We hebben rustig in groepjes ontbeten. Vervolgens zijn we voor de laatste keer naar het Edward Jones Stadium gegaan. Eenmaal aangekomen zijn we gaan kijken naar de FTC halve finales, en finales. Wat een ongelooflijke mooie robots, met monsterscores waar niemand tegen op kan. Eerlijk is eerlijk, hier van kunnen wij gewoon niet winnen. Na de FTC finale zijn we met z'n alle de PIT gaan afbreken (letterlijk) en alles opgeruimd. We zijn ook nog even langs onze chicks geweest van het hotel maar ze waren niet in hun PIT. Misschien is dat maar goed ook. Na het afbreken van de PIT keken we met ze alle naar de FRC. Althans, dat dachten we, want het was alleen maar praten praten praten... SAAAAI!! We besloten om maar te gaan lunchen en zijn lekker sandwiches gaan eten. (De grote sandwiches zijn 12 inch!!!) Na de lunch liepen we weer terug voor de prijsuitreiking. We moesten een kwartiertje wachten en daarna begon de uitreiking. Een grote zaal, waar ook de openeningsceremonie was, vol met alle 128 teams van FTC. Heeel stiekem hoopte we nog dat we de motivation award zouden winnen maar dat was helaas niet zo. Als je kijkt naar wat de Amerikaanse teams doen is het terecht dat zij in de prijzen vallen. Toch zijn wij het team die de meeste prijzen hebben gekregen. We zetten ze even op een rijtje:
- gezelligste-team-award
- leukste-outfit-award
- leukste-opblaasbank-award
- beste-dremelgod-award
- meeste-buttons-award
- meest-lakse-team-award
- award-voor-de-minste-awards
- award-voor-het-team-dat-zich-het-meest-moet-schamen-maar-dat-niet-doet
- award-voor-zeuren-om-een-award
- award-voor-team-met-slechtste-connectie
- award-voor-verpesten-van-de-laatste-wedstrijd-met-fanatieke-alliantie
- award-voor-de-binnenkant
- award-voor-best-opgeruimde-lokaal
- award-voor-coach-zonder-haar
- award-voor-meest-homoseksueel-uitziende-hetero-seksuele
- award-voor-spaghetti-bedrading
- award-voor-meest-zelfbedachte-awards
- award-voor-beste-ghetto-muziek #swag
- award-voor-grootste-hosselaars
- award-voor-chicks-op-de-kamer-award
- award-voor-sexy-kontje-award
- de-om-2uur-'s nachts-sportschool-award
- de-stuur-een-FRC-team-naar-huis-award
- een-kom-maar-nooit-meer-naar-het-worldfestival-award
- een-award-voor-wie-stemt-er-award-uit-het-team-award
- award-voor-handjes-in-de-lucht
- de-award-voor-de-indiërs

Wedstrijddag 2

Wat een pech vandaag...

Helaas slaagden we er vandaag niet in onze hopen van gister waar te maken, namelijk 2 wedstrijden winnen en zeker zijn van de halve finales. Dit werd meteen duidelijk tijdens de 1e match, toen we door connectie falen aan onze kant niet konden rijden. Een ander iets was dat in onze ogen een overtreding was begaan van de tegenstanders die onze alliantie om duwde en zo dus zorgde dat zij niet konden rijden. Ook was de scheids redelijk chagrijnig omdat we in autonoom tegen de zijkant aanreden en daardoor een ring van de tegenstanders, zonder dat wij de ringen of dispenser van hun aanraakte er af viel. Hier was voor ons toen dus al duidelijk dat een plekje in de volgende ronde er niet meer in zat. Desondanks dat we verloren bleven we vrolijk, want wat een ervaring is dit hele gebeuren. Elke wedstrijd weer gaan we met plezier er tegen aan!

Iedereen ziet hier ook dat we een leuk team zijn, het leek wel alsof we zonder wedstrijd stress alleen maar meer lol hadden, lekker ballonnen naar de Patronum Bots gooien, de FRC afstruinen opzoek naar nieuwe buttons voor Tijn's outfit, leuk inschrijven voor scholarships waar we totaal niet voor in aanmerking komen, we doen het allemaal. Maar we kunnen dus volgend jaar op Yale, de University of Florida, en diverse andere universiteiten beginnen, allemaal gesponsort door het Amerikaanse Leger, waar we na onze studie meteen aan een vier-jarige baan mogen beginnen, hartstikke leuk, vooral het leuke poppetje dat we aan dit praatje over hielden. Toen moesten we onze tweede wedstrijd spelen, gezellig in de que ballonnen geven aan gestreste of teleurgestelde teams, met daarop gemixte reacties. Hierbij was het weer, is het niet de connectie dan doen onze motoren weer vreemd. En in een herhaling van vorige wedstrijd werd weer onze alliantie omgeduwd, die daarbij denken we flinke schade kreeg. Daarna zijn we op de foto gegaan met de Nederlandse FLL en FRC teams.

Baseball Cardinals!

Ondanks dat we uit het toernooi liggen is de reis zeker nog niet over! We zijn vandaag rond 5 uur door Saint Louis gaan lopen. Eerst richting de Arch, en in de avond zouden we naar een baseball wedstrijd van de Cardinals gaan! Eenmaal aangekomen bij de Arch konden we niet meer omhoog, omdat ze gingen sluiten. Helaas, maar we hebben de Arch wel gezien.

Daarna gingen we naar de baseball wedstrijd van het plaatselijk team uit Saint-Louis, de Cardinals. Een super groot stadion, met bijna alleen maar Cardinals supporters. We kwamen keurig optijd aan, en in 1 van de eerste slagen was al gelijk een homo-run. De Cardinals waren duidelijk beter dus dat was erg leuk. Ook een leuke ervaring om mee te maken de sfeer erom heen (hotdogs, publiek, verkopers, shop). We hebben genoten van het reusachtige stadion, en zijn iets voor het einde weg te gaan om de moshpit te verkomen, want anders zou Cees iedereen in elkaar slaan. Morgen gaan we nog leuk de finale's kijken en de PIT afbouwen, en in de avond gaan we HELEMAAL LOS op het eindfeest wat tot 21:30 duurt!!! (we zullen wel kapot zijn zondag). tot morgen!

Floor terug in NL

Hallo allemaal,

Ik ben net na een prima vlucht geland op schiphol. De aansluiting op Mineapolis haalde ik natuurlijk inclusief flink rennen maar NET en mijn vlucht op Mineapolis uit St. Louis was nog gewoon op tijd ook.
Ik ben ongeschonden door de douane. Natuurlijk was in St. Louis mijn koffer te zwaar en volgens de DELTA medewerker moest ik $278 bijbetalen. Ik heb toen 12 TETRIXmotoren en 20 servos en een hele stapel TETRIX overgeheveld naar mijn handbagage. Gevolg: een loodzware rugzak die op knappen staat van de motoren en dus 3x door de röntgen bij security. De beveiligingsmedewerker keek me uiteindelijk meewarig aan en ik zei dus maar: "I'm done building robots and want to go home". Ze moest wel lachen en ik mocht door. Gelukkig heb ik zojuist bijna de hele vlucht geslapen, dus mensen naast me konden me ook geen rare voorstellen doen.
Net op schiphol pas gelezen hoe het team een FRC-meisjes- team heeft weten te verleiden tot een bezoekje. Dat is Climax 2 jaar geleden niet gelukt! Om ze dan binnen 15 minuten door Arjan weer weg te laten jagen is natuurlijk echt pestgedrag, dat ga ik meteen aan DAL melden!

Avond-party

Na deze leuke wedstrijddag had het team aardig wat honger.
We zijn met onze bus downtown St. Louis gegaan om een hapje te eten.
Al vrij snel kwamen we aan bij een pizzeria waar we vervolgens anderhalf uur moesten wachten op een (te vette) pizza. Toch was het een gezellig diner, en we zijn daarna weer terug naar de auto gelopen om naar het hotel te gaan. Eenmaal aangekomen in het hotel gingen we naar onze kamer op de 3e verdieping. Toevallig zit in de kamer naast ons een meisjes team van de FRC. Als grapje nodigde Quinten ze uit in onze hotel kamer, maar tot onze verbazing kwam ze echt. Daar zaten we dan, in onze hotel kamer met 7 niet al te knappe meisjes die roken naar stink-voeten. We draaide ons favoriete nummer 'Celebrations' en hebben zo'n kwartier met ze gepraat. Gaaap... saaie mensen. Gelukkig kwam Arjan al gauw met: 'you do not have to go to your own room?'. Uiteindelijk gingen ze terug naar hun eigen kamer, en werden betrapt door hun coaches. Dit was voor ons puur genieten, want de coaches waren boos op ze, en dreigde tegen ons de beveiliging te bellen. Dit maakte ons echter niet uit, want de beveiliging was 1 security, en wij met zn 5en dus we waren met meer. We konden hm aan. De meisjes moesten voor straf op de gang zitten, en hun ouders werden gebeld. Watts Up kwam niet meer bij!

Wedstrijddag 1

ONGELOOFLIJK WAT EEN DAG!
Vanochtend om 6:45 zat Watts Up al lekker aan het ontbijt, want om 8:00 zou de 'drivers meeting' zijn. Dat is een soort herhaling van gister met dingen als 'what if' in de wedstrijd. Al hoewel Quinten & Wietse rijden, is Cees naar de meeting gegaan, aangezien Cees het overzicht in de wedstrijden heeft en omdat Cees vrijwel vloeiend Engels spreekt. Na de 'drivers meeting' kregen we het wedstrijd schema te zien, en zijn Wietse, Quinten en Renée met de alliantie partners gaan praten. Je alliantie partner is een ander team waarmee je samen speelt in een wedstrijd. We hadden redelijk veel geluk want we zitten met hele gunstige allianties. Daar gingen we dan, op naar de 1e wedstrijd. Je moet ongeveer een halfuur van te voren al in de Dome zijn, want alles is hier perfect gepland. Tijdens de wedstrijd mogen alleen de drivers (Cees, Quinten, Wietse) op het veld staan, de rest van je team moet op de tribune zitten. Daar was het moment, van de PIT-Area naar de Edward Jones Dome lopen. Ongeveer 5 minuten lopen, en als het druk is 10 minuten. Uiteindelijk kwamen we er, de Dome. Het hele team stond letterlijk met open mond te kijken. Je kan het op foto's wel zien hoe groot het is, maar in het echt is het ongelooflijk. WAT EEN GIGANTISCH STADION. Een stadion zo groot als de arena, met alleen maar robot wedstrijden. Niet normaal hoe indrukwekkend.

Na een halfuur in de rij te hebben gestaan gingen we van start: de eerste wedstrijd op het World Championship. We waren zenuwachtig, maar hadden er onwijs veel zin in. Autonoom gingen we goed, we blokkeerde de tegenstander, en dat was precies de bedoeling. We scoorde redelijk wat ringen, maar de tegenstander helaas ook. De laatste 35 seconde viel bij Watts Up de connectie weg, waardoor de robot onbestuurbaar was... We verloren de eerste wedstrijd maar net, met 106 - 145. Helaas, maar nog 7 wedstrijden te gaan.

We liepen weer terug naar de PIT, en er werd nog even gesleuteld aan de robot, en er werden draden vervangen op hoop van betere connectie. Overigens blijkt Tijn echt de ALLERBESTE te zijn in het sparen van buttons en andere goodies. Het lijkt wel een lopend blikje cola:

Om 11:34 was onze 2e wedstrijd, een alliantie uit Amerika. Een bloed fanatiek team met een super mooie robot. We moesten tegen 2 andere Amerikaanse teams, ook fanatiek. Het was een spannende wedstrijd, en het ging gelijk op. Tot 11 seconde voor het eind van de wedstrijd was de stand precies gelijk. In letterlijk de laatste seconde hing Watts Up nog een ring op, waardoor we de wedstrijd wonnen met 206-190. COOL! Wat een goed gevoel!

De derde wedstrijd, was een echt leuke wedstrijd. Met alleen maar internationale teams tegen, en een Indisch team als alliantie, speelden we een super wedstrijd, we liften de volle 12 inches die we kunnen, en zetten daarmee een record voor het hele toernooi. Er was echter door beide ons en het Indische team een fout gemaakt, dat we perongeluk twee ringen onze robot in kregen, en er toen nog eentje pakten, omdat we dat niet gezien hadden. De strafpunten die we hierdoor kregen kosten ons de helaas de wedstrijd, maar we zette wel een goede reputatie en kregen veel complimenten voor de lift. En het leek de Indiërs echt niet schelen, ze bleven maar blij zijn.

De 4e wedstrijd ging minder, doordat onze wielen los waren gerammeld in vorige wedstrijden, en deze verloren we dan ook. Hierna moesten we jammer genoeg afscheid nemen van Floor, die weer terug reisde naar Nederland. Wat heeft die Floor overduidelijk genoten van zijn paar dagen. Onze techneut  geniet zichtbaar van alle FTC/FRC robots en weet precies hoe alles hoort en moet. Bedankt Floor! Maar ook zonder Floor gingen we goed verder, we wonnen de vijfde wedstrijd dik met 135 tegen 66, we poogden nog de lift weer te showen, maar onze alliantie slaagde niet op onze ramp te rijden, en kon dus ook niet de lucht in. 2e WEDSTRIJD GEWONNEN! WE STAAN 26e 

Ook de zesde wedstrijd werd flink gewonnen met hulp van de CyberKnights en hun geweldige arm en autonoom progamma. Terwijl zij ring na ring scoorden waren wij alleen maar bezig met het beuken (zonder penalty te krijgen) van de tegenstanders, waardoor ze geen punten konden scoren (defensive). , Dat ging echt goed en dus werd de wedstrijd gewonnen. We weten alleen niet of de CyberKnights ons heel vreemd vind omdat we in hun grouphug sprongen.

Door de goede scores van vandaag staan we 20e, dus als we morgen beide wedstrijden winnen, en daarbij hopelijk onze robot lift kunnen showen, denken we een grote kans hebben om door te gaan naar de volgende ronde. En als we dat niet halen was het al geweldig om hier te zijn, op een super gaaf toernooi. 

Woensdag: robotinspecties en Jurypresentatie

Na een lekker ontbijtje werd vanmorgen eerst de laatste hand gelegd aan de robot en het repareren van de kapotte geleider. Gelukkig was het gisteravond dus al gelukt om met heeeel veel vet en wat slim denkwerk van Wietse de geleider weer in elkaar te krijgen. Dominique (van Rollon) had onze blog over de kapotte geleiders inmiddels al gelezen en via de mail advies gegeven. Thnx Dominique!Vanmorgen werden de eindstops van de geleider opnieuw gemaak, zodat hij niet opnieuw uit elkaar zou vallen. Om 11:00 stond het team paraat om voor het eerst te vertrekken naar de wedstrijdhal. Voor het eerst allemaal in onze roze pakkies, Wat trekken we veel bekijks! Iedereen vind het prachtig.

Om 12:00 zouden de deuren open gaan en mochten we onze pit gaan opbouwen en ons formulieren inleveren en het team aanmelden. Voordat we naar binnen gingen onmoette we nog even het Nederlandse FLL team uit Almelo, van basisschool Telgenborg. Wat zijn ze enthousiast! bij binnenkomst in de pit area werd meteen duidelijk dat alles nog beter georganiseerd was dan voorgaande jaren. De pit was nog mooier en ruimer, de organisatie werkte met nog meer vrijwilligers dus konden we al een half uur eerder dan volgens de planning terecht bij de eerste juryinspectie: Software. De inspectie verliep prima, totdat onze Samatha (wifi-ontvanger) moest worden voorzien van de wedstrijdgegevens. Wat 20 seconden had moeten duren, werd meer dan 20 minuten, want toen pas lukte het uiteindelijk om onze Samantha te flashen. Het eindoordeel van een aantal deskundigen dat was toegestroomd was wat wij eigenlijk al wisten; onze Samantha heeft kuren. Gelukkig kregen we een sticker en konden we door naar hardwareinspectie.

 De eerste grote zucht bij deze inspectie was natuurlijk al dat de robot perfect in de 18 inch kubus pastte. Verder bleek deze inspectie vooral te bestaan uit het luisteren naar de verhalen van de uitvoerende vrijwilliger over hoe hij in Luxemburg had gewerkt ooit en ook wel eens in Nederland was geweest,......gaaap. Al met al verdiende Wattsup zijn tweede sticker, nog maar 1 te gaan! Als een groepje blije kleuters met een bijna vol stickerboekje ging Wattsup door naar de laatste inspectieronde: field inspection.

  Het team werd door de gang van zaken op het veld heen gepraat en er werd uitgelegd wat ze allemaal wel en niet mogen en waar ze wanneer moeten zijn. Alles was duidelijk en dus werd er een oefenwedstrijdje gespeeld om te zien of alles werkte. Waar we zo bang voor waren gebeurde niet, we hadden vrijwel meteen connectie, gelukkig! Autonoom werkte ook, en toen tele-op werd ingeschakeld deed de robot het eigenlijk prima, tot de laatste 30 seconden van de oefenwedstrijd, toen bij ons en onze alliantiepartner de connectie ineens wegviel. De vrijwilligers deden wat onderzoek en plaatsten ons meteen opnieuw in de volgende oefenwedstrijd. Werderom werkte autonoom goed, maar toen autonoom afgelopen was ging ineens onze lift in werking! Onmogelijk! Al met al heeft het Wietse, Quinten, Cees en 3 vrijwilligers nog ruim 2 uur gekost om alle fouten uit de robot te halen. In die tijd had Floor inmiddels voor een nieuwe Samatha  en een nieuwe accu gezorgd. Gelukkig haalden we daarna meteen onze laatste sticker en trots als een pauw waren we dus nu officieel goedgekeurd.
Ondertussen hadden de andere teamleden de pit helemaal afgebouwd en geluncht. Nadat Cees, Quinten, Tijn en Wietse ook hadden geluncht kon er heel even worden gerelaxt alvorens het hele team kom beginnen aan de jurypresentatie.

 

Hoewel we gister met z'n allen het verhaal wel hadden doorgesproken, had nog niemand hier echt iets voor geoefend. Bovendien bleek het TOCH ook de bedoeling dat er over de robottechniek zou worden gepraat. Toch wel enigszins zenuwachtig stapte het team de ruimte binnen waar twee juryleden zaten te wachten. Het verhaal begon gelukkig meteen goed, iedereen vertelde over zichzelf en zijn taak in het team, we vertelden dat we naast FTC ook allemaal nog andere bezigheden hebben. Vervolgens werd verteld over de teamsamenstelling en de taakverdeling en langzaam maar zeker begon het verhaal ook ECHT goed te lopen. Het team steeg boven zichzelf uit. Het Engels was van prima niveau. Als iemand er niet uitkwam schoot de rest te hulp. Er werd overlegd, grapjes gemaakt en ook alle sterke punten van de robot kwamen perfect naar voren. Sensoren, onze prachtige band met Rollon, het perfecte bakje met al zijn prototypen. Een beetje stil van zichzelf stapte het team 20 minuten later weer naar buiten. Er werd wat zenuwachtig overlegd en gekeken, hadden ze het echt zo goed gedaan? Ja het voelde wel lekker, het was goed, gewoon GOED!

Er viel een last van de schouders en tevreden werd de pit een beetje opgeruimd er werd een pizzaatje naar binnen gewerkt en uiteindelijk liepen we om 19:15 naar de zaal voor de openingsceremonie, die om 19:30 begon. Een prachtige grote zaal, DJ, muziek en een soort "toneelstukje" van de presentator als talkshowhost met een bank op het podium en allemaal mensen van en rond FIRST als gasten.
Nadat we in het hotel kwamen, knden we nog net een uurtje van het zwembad genieten (dat voor het eerst weer open was) en daar maakte wijn (en andere teams) dankbaar gebruik van.
Morgen horen we ons wedstrijdschema en kunnen we met de alliantiepartners gaan overleggen.

Keuringsdag

Alles wordt ingepakt, en op naar de PIT-Area!

Robot schade...

NEE!!!!
Gisteravond kwam Floor nog even in de kamer van Wietse en Quinten vertellen dat het zwembad morgen weer open gaat. Floor wilt weer naar zijn eigen kamer gaan maar is het sleutelpasje kwijt. Overal zoeken, en ook even in de robotkist kijken of hij daar in zit. En ja hoor, hebben wij weer: de robot is kapot. De lift geleiders van Rollon hebben waarschijnlijk tijdens de vlucht een (te) harde klap gekregen, en de ONDERSTE (meest vervelende) kogellagers zijn kapot gegaan. Alle kogellager balletjes lagen door de flightcase/robot verspreid! Uiteindelijk hebben we alle 16 balletjes gevonden (wat een geluk!) Nu moesten ze nog in de geleiders, en dit was een haast onmogelijk werk. Gelukkig had dokter Wietse purol (vaseline) bij zich. Floor, Wietse en Quinten hebben tot 1:30 uur 's nachts de kogellagers er in proberen te zetten, en uiteindelijk lukte het. In principe zou hij het weer moeten doen. Wel is de eindstop er af, dus we moeten straks nog een nieuwe eindstop maken. We hopen dat als we de robot gaan testen de lift weer omhoog gaat....
Meer informatie volgt vanavond!

Voorbereiden Jurypresentatie

Vanavond na het eten nog met het hele team bij elkaar gezeten om de jurypresentatie voor te bereiden.
Alle samenwerking binnen het project is in 6 onderdelen opgeknipt die de teamleden nu ieder gaan vertalen in een aantal korte Engelse zinnen. Morgen tijdens het ontbijt gaan we ze voor de eerste keer oefenen en eventueel nog aanpassen. In de gangen van het hotel kwamen we al meerder FRC-teams tegen die dit onder leiding van meerdere coaches aan het oefenen waren. Al ons "last-minute-werk" lijkt dan zo amateuristisch.
We gaan het allemaal meemaken morgen.

SHOPPEN :)

Het kan NIET (shop)maller worden!
Vandaag is Watts Up gaan shoppen, shoppen en..... SHOPPEN!
Wat is alles hier toch lekker goedkoop, en wat kan shoppen toch leuk zijn!
We begonnen vanochtend met een heerlijk ontbijt. Denk aan: pancakes, wafels, gebakken eitje, gebakken spek, muffins, fruit en veel meer.

Peer is vervolgens de auto gaan halen, al lijkt het meer op een witte tank. In de auto heeft iedereen het naar z'n zin. Wietse en Quinten zijn de DJ's, al worden nummers nooit helemaal afgespeeld, en Floor maak gedurende de rit nog slechtere grappen dan in Nederland (ja dat kan!)

Eenmaal aangekomen bij Shopping Mall 'Galleria' kon het kopen beginnen. Dit was een droom voor Renée, die driekwart van de tijd rondliep in Victoria's Secret. Na ongeveer 2 uur rondlopen in de Shopping Mall hebben we wat gedronken en gingen we op weg naar de volgende! En ja hoor, in de 'nieuwe' Shopping Mall zat een Abercrombie & Fitch en een Hollister. Lekker goedkoop, en nog leuke kleren ook!

Overigens hebben Wietse, Cees en Quinten altijd een discussie wat nou beter is: Apple of Android. Quinten en Wietse (Apple fans) hebben Cees (rare Android fan ofzo) wel mooi even gespot in de Apple Store. (Cees uitleg?)

Na het shoppen hebben we lekker pizza gelunched, en zijn vervolgens gaan rijden richting een soort reusachtige Ikea voor spullen voor de PIT-Area. Onderweg kwam held Peer een 'Party Shop' tegen langs de weg. Ideaal dus! Dit was niet gewoon een winkel met feest artikelen, je kan het vergelijken met de Amsterdam Arena, alleen dan vol met feest artikelen. WAT ONWIJS LEUK OM DAAR TE SHOPPEN! Ons hele winkel karretje zat vol met roze ballonnen, slingers, nep-snorren, glow-sticks en noem maar alles op wat roze is. Wat gaat onze PIT gaaf worden! 

Floor was ook helemaal gelukkig in de feest winkel, hij kreeg spontaan weer haar op z'n hoofd! 

Na de feest winkel zijn we nog naar een soort grote Gamma gegaan voor buizen om de PIT een soort dak te geven. (foto's vd PIT volgen later). Nu zit iedereen lekker in de hotel kamer, Arjan is uiteraard in de sportschool. Straks lekker een hapje eten en vanavond het jurygesprek voorbereiden in het hotel. 

HOTEL!

Na 24 uur reizen (incl overstappen) kwamen we dan eindelijk aan in het Hilton Airport hotel! WAUW, super groot hotel! Gister de kamersleutels gekregen; Floor en Peer op de 8e verdieping, Renée en Jerry  op de 5e verdieping, en de rest op de 3e verdieping.

Sommige gingen meteen slapen, de ander ging nog chillen op de kamer. Het team (exclusief Floor, Peer, en Jerry) heeft de flightcase wat opgeknapt. We waren tot 2:00 's nachts bezig, maar het resultaat mag er zijn!

Daarna ging iedereen lekker slapen. Vanochtend stonden sommige vroeg op om te sporten, de andere beleven nog lekker liggen. Straks gaan we lekker ontbijten, en daarna SHOPPEN!!

We zijn er! Stad verkennen en shoppingmall

Na een heerijk nachtje slapen gaat het avontuur nu echt beginnen! Jammer genoeg bleek het zwembad dicht tot morgen i.v.m. Onderhoud, dus dat moet nog even wachten.

Tussenstop in Mineapolis

Daar zitten we dan met de hele groep op de luchthaven van Mineapolis St. Paul. Jammer genoeg lijkt het een slechte traditie te worden om reizend van of naar het World Festival vluchten te missen, want de doorvlucht naar St. Louis is al vertrokken. Door tegenwind duurde onze vlucht vanuit Amsterdam ruim een uur langer en tsja, als je dan maar 5 kwartier overstaptijd hebt, land je ongeveer als je eigenlijk al weer moet vertrekken.
Gelukkig is de robotkist nog (bijna) helemaal heel en kan de hele groep waarschijnlijk vandaag nog wel doorvliegen naar St. Louis, het wordt alleen een beetje later.
De reis was gelukkig wel gezellig, en er werd veel gelachen, gezongen, en gek gedaan.
Floor heeft trouwens een nieuwe koptelefoon, de man achter hem kon het uitzicht niet meer zien:

Overigens heeft Renée een nieuw teamlid gevonden, de kleine baas achter haar:

De groep is een beetje moe maar we houden nog stug even vol! Over een uurtje boarden naar Atlanta, en daarna door naar Saint-Louis.

De groep is inmiddels vertrokken richting Atlanta en moet daar dan nog wat uurtjes wachten op hun doorvlucht naar St. Louis. Floor en Jerry pasten niet meer op de vlucht en vliegen direct op St. Louis.

Het team was nog niet vertrokken of de regen begon in Mineapolis te veranderen in sneeuw! Hopelijk gaan de vlucht van Floor en Jerry dus wel nog!

Laatste update: WE ZIJN ER!
Jerry en Floor gaan zo de rest even ophalen van het vliegveld. Het zwembad zit er vanavond niet meer in, maar we gaan wel allemaal heeerlijk slapen

VLIEGVELD!

Nog een uurtje, en dan gaan we richting Amerika! Wat hebben we er allemaal zin in!
En we zijn nog door de douane ook!
Daar gaan we!

Laatste dag voor we vertrekken!

Minder dan 12 uur en dan zitten we al in het vliegtuig, de laatste voorbereidingen zijn getroffen, en het is alleen nog de laatste uurtjes overleven ookal worden die langer en langer. Deze week hebben we nog hard gewerkt aan het programma, een paar verbeteringen aan de robot lift, en de puntjes op de i zetten aan de robot als geheel. De afgelopen paar dagen zijn ook onze extra outfits binnen gekomen, de wattsup bandanas, roze tuinbroeken en de roze polos met een typo er op.

Het enige waar we nog aan kunnen denken is "Amerika! Amerika!". Als we door de gangen lopen begroeten we elkaar met "Amerika WOO!", en ook met de leraren wordt er flink over gesproken.

Ook zijn onze give-aways voor het world festival, het wordt van de teams namelijk verwacht dat ze wat goodies uitdelen. Dus in de praktijk krijg je heel veel nieuwe buttons, maar als Watts Up! wilden we natuurlijk wat meer opvallen dan de rest dus hebben we plak tattoos gekocht met ons logo er op.

Morgen om 8:15 verzamelen we op school, om nog de laatste dingen in te laden en overige spullen nog over tassen te verdelen. Daarna rijden we met ze alle naar Schiphol om vervolgens TE VLIEGEN NAAR AMERIKA! We vliegen eerst naar Minneapolis, om daar over te stappen richting St. Louis.

De volgende update van onze blog wordt (hopelijk) vanuit St. Louis, en voor de maerlanders: veel plezier op school!

Voor de mensen die graag onze wedstijden live willen volgen kijk op http://science.ksc.nasa.gov/robotics/ . Later zal op ons blog ons wedstrijd schema worden gepost, en op welke velden we spelen.

Nog 1 week!!!

NOG 1 WEEK EN DAN NAAR SAINT - LOUIS!

De tickets zijn geboekt, alles is nog een keer goed doorgenomen, er is een flightcase gemaakt, en over een week gaan we naar Saint-Louis.
Opvallen gaan we zeker doen in Amerika met onze knalroze tuinbroeken, truien en polo's.
De PIT-area van Watts Up! wordt 1 groot feest!
We hebben er allemaal super veel zin in en hopen dat jullie onze dagelijkse blog gaan lezen!